Blog o książkach

Książkę przeczytałam błyskawicznie – uwinęłabym się w jeden dzień, ale że czasem dopada mnie życie i muszę utrzymywać kontakt z innymi ludźmi (np. z mężem) zajęło mi to dwa dni :) Bardzo ciekawe dialogi – szczególnie Amelii z Polą – choć równie ciekawe monologi czy też dialogi wewnętrzne samej Amelii powodują, że kolejne strony pochłania się w zastraszającym tempie. Istny ekspres. Mimo wysoce irytującego początku. Ale może po kolei.

Kryminał to za mało ?? Najbardziej wstrząsające są te historie, które wydarzyły się na prawdę i to nie w oddalonej o wiele kilometrów Ameryce (choć te są najgłośniejsze), ale te, które wydarzyły się na „naszym podwórku”. Właściwie o żadnym z tych morderstw nie słyszałam nigdy wcześniej, zapoznałam się z nimi, dopiero w trakcie lektury.

To jest już moja siódma (!) randka z Remigiuszem Mrozem. Literacka randka! Heloł! ?? A tak poważnie, to nie po kolei (jak nie ja) zabrałam się za lekturę książek Mroza. Zaczęłam dobrze bo od „Wieży milczenia”, później miałam przeczytać „Turkusowe szale” ale mi nie wyszło bo wciągnął mnie prawniczy świat Chyłki a następnie kryminalne zagadki Forsta ?? a teraz? Teraz dorwałam calutką trylogię Parabellum.

Dziś dzień kobiet. To ja z kobiecym wpisem w takim razie ?? „Żelazne damy” – Dobrawa, Oda i Emnilda, wielkie panie średniowiecznej Polski. Pierwsze damy i kobiety, które – choć pośrednio – swoją rolę w budowie Polski odegrały.